Van Oklahoma naar Amarillo

Gisteravond is het weer meegevallen. We hoefden gelukkig niet te schuilen in het toiletgebouw! We hadden gisteravond zelfs nog een gezellig gesprek met twee Canadezen op de camping in Oklahoma die op doorreis waren naar hun huis in Canada ( vlak bij de Niagara watervallen) . Ze hadden nu 3 maanden overwinterd in hun tweede huis in Arizona. Ze hebben ons uitgenodigd voor een verblijf in hun huis in Canada als we daar nog eens komen. Ik mag dan in hun jacuzzi en Ron mag mee in hun corvette. We hebben uit beleefdheid hun visite kaartje in ontvangst genomen wetende dat dit er niet van zal gaan komen. Maar toch leuk die ontmoetingen met andere mensen!. Vanochtend zijn we via Oklahoma naar Amarillo gereden zo'n ruim 400 kilometer. Oklahoma city is de hoofdstad van de staat Oklahoma. In 1889 door de regering vrijgegeven voor de kolonisten. Ze hebben een groot memorial ter ere van de terroristische aanslag op een groot regeringsgebouw in 1995 waarbij er 163 doden vielen. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat daar een terroristische aanslag is geweest. De weg naar Amarillo was bijzonder. Ik moest gelijk denken aan het liedje " is this the way to Amarillo?" . Ontzettend uitgestrekt, vlak en dor. Echt zoals je Texas voorstelt. Het gaat steeds meer lijken op het echte cowboy en indianen gebied. Onderweg zijn we nog gestopt bij een outlet om korte broeken te kopen, want we hebben ineens warm weer; ruim 25 graden. En dan is een dikke spijkerbroek echt te warm. Nadat we op een parkeerplaats in de camper de korte broeken hebben aangedaan zijn we verder naar Amarillo gereden. We waren eind van de middag op de camping. Deze ligt echt in de middle of nowhere. Aan de ene kant hebben we een vliegveld en aan de andere kant een spoorlijn. Dat wordt dus met oordopjes in slapen vanavond. Verder hebben ze hier heel veel heliumvelden. Amarillo wordt dan ook de heliumhoofdstad van Amerika genoemd. Misschien gaan we er nog wel raar van praten. Vanmiddag hebben we nog even heerlijk van het zonnetje genoten en morgen gaan we door naar Santa Fe. Daar gaan we eerst een museum over de indianen bezoeken en daarna naar de camping. Het wordt weer ruim 450 kilometer rijden. O ja Harry, Ron zegt dat we een 6,8 liter V10 motor hebben. Mij zegt dat gelukkig niets!
Groetjes voor iedereen en tot morgen.